مطالعه خودناسازگاری در برخی ژنوتیپ های زردآلو (prunus armeniaca l.) با استفاده از روش های کلاسیک و مولکولی

زردآلو که یکی از درختان میوه مهم در ایران است، به علت داشتن صفت خودناسازگاری گامتوفیتیک معمولاً دارای عملکرد پایینی است. به منظور تعیین خودناسازگاری در چهار رقم بادامی، شاهرودی، شکرپاره، دانشکده و دو ژنوتیپ c و d زردآلو از روش های تلاقی های کنترل شده در باغ و آزمایش های مولکولی به کمک آغازگرهای اختصاصی استفاده شد. صفات طول مادگی، قطر تخمدان و درصد جوانه زنی دانه گرده در ژنوتیپ های مورد مطالعه اندازه گیری شد. نتایج مربوط به درصد جوانه زنی دانه گرده نشان داد که نر عقیمی در ارقام و ژنوتیپ های مورد مطالعه وجود ندارد. ژنوتیپ c و رقم شاهرودی دارای بیشترین درصد تشکیل میوه ( به ترتیب 07/18 و 72/17 درصد)، طول مادگی (به ترتیب 27/14 و 87/14 میلی متر) و قطر تخمدان (به ترتیب 12/2 و 22/2 میلی متر) بودند. ارزیابی داده های حاصل از گرده افشانی کنترل شده و نتایج آزمایش های مولکولی نشان داد ارقام بادامی، شاهرودی، شکرپاره، دانشکده و ژنوتیپ c خودناسازگار بودند و فقط ژنوتیپ d خودسازگار بود. بین ارقام بادامی، دانشکده و ژنوتیپ c دگرناسازگاری مشاهده شد.